Największy znany obecnie korpus kompozycji tego twórcy powstał dzięki zainteresowaniu, jakie dla spuścizny kapelmistrza rzymskokatolickiego biskupa mieli muzycy działający w środowisku luterańskiego kościoła św. Marii Magdaleny we Wrocławiu. To oni sporządzili, głównie w latach 50. XVII wieku, odpisy ponad 30 utworów Mielczewskiego, sygnując je w swoich rękopisach monogramem „M.M.”, notabene występującym w zdecydowanej większości przekazów kompozycji tego twórcy o różnej proweniencji.

Kompozycje monogramisty „M.M.” wraz z całym zbiorem muzykaliów z kościoła św. Marii Magdaleny, a także z innych wrocławskich kościołów, znalazły się w XIX wieku w tamtejszej Bibliotece Miejskiej. Zostały skatalogowane i były poddawane badaniom muzykologów niemieckich i z innych krajów europejskich, ale ich autor nie został zidentyfikowany. Od 1945 roku przez niemal 50 lat cała kolekcja rękopisów muzycznych z XVI i XVII wieku należąca do wrocławskiej Biblioteki Miejskiej była uważana za zaginioną. Obecnie wiemy, że została wywieziona po II wojnie światowej do Moskwy, a następnie, w latach 50. XX wieku, przekazana Niemieckiej Republice Demokratycznej i zdeponowana w Staatsbibliothek Preußischer Kulturbesitz w dawnym Berlinie Wschodnim, gdzie nie udostępniano jej aż do upadku muru berlińskiego. Dopiero więc w latach 90. możliwe było kontynuowanie badań nad szczęśliwie odzyskanymi, cennymi śląskimi rękopisami. Pozwoliły one przypisać autorstwo kompozycji monogramisty „M.M.” zawartych w tym zbiorze Marcinowi Mielczewskiemu”.